سرزمین ایران
ایران فلاتی با فرورفتگیهای بزرگ و فراوان است که در پناه دو رشته کوه قرار گرفته است .
1- رشته کوه البرز که در جنوب دریای خزر و به موازات آن از غرب از کوههای ارمنستان به شرق کشیده شده است که بلندترین نقطه آن دماوند است و تا شرق و تا دشتهای خراسان ادامه دارد و سر انجام به رشته کوه هندوکش می رسد .
2- رشته کوه زاگرس که با اندکی پیچ در جهت جنوب شرق به سمت جنوب پیش می رود و آنجا با چرخشی تند از طریق بلوچستان و افغانستان راه شمال را در پیش می گیرد و به هندو کش میرسد .
این رشته کوه ها که در دو جانب فلات ایران کشیده شده است از روزگار قدیم از نقاط قوت و ضعف ایران بوده است .ذخایر فلزات و سنگها ، زر و سیم ، سرب و مس و .... از این کوهها به دست می آید سنگ آذرین و شیشه معدنی که در جهان باستان ارزش فراوانی داشته از این کوهها استخراج می شده است .
رودخانه های ایران که از تنگه ها و گردنه های این رشته کوهها می گذرند و به زمین هموار می رسند و بیابانهای ایران را حاصلخیز می گردانند و پس از آن گل و لای این رود خانه ها باقی می ماند و ریزش بارانهای شدید در این فلات ذخیره گردیده است و دشتهای حاصلخیز به وجود آورده است . مطلب ذکر شده فوق جزو نقاط قوت این سرزمین می باشد .
اما نقاط ضعف آن قرارگرفتن این سرزمین به صورت حلقه اتصال میان خاور دور و خاور میانه بوده که باعث گردیده لشکر کشیهای فراوانی که از شرق به غرب صورت گرقته ایران را هم دچار مشکل کرده و مرزهای ایران را دست خوش غارت و چپاول نموده اند .
را ه های داخل فلات ایران
دو راه که پس از پیمودن قفقاز از طریق ارمنستان به آناتولی می رسند و راه سوم که دسترسی به ناحیه کرانه دریای خزر یا دره های کوهستانی زاگرس را میسر می سازد و این همان راهی است که سکاها در سده هفتم پیش از میلاد از ان به حکومت ما حمله کردند .
در آن روزگاران نیز مانند امروز پر رفت و آمد ترین راه بازرگانی و کشور گشایی جاده همدان –کرمانشاه – بغداد بود که مادها از این راه برای حمله به آشوریان استفاده نمودندو آشور را خراج گزار خود کردند .
مرزهای شمال شرقی با وجود چندین رشته کوه که به موازات یکدیگر کشیده شده اند ورود به ایران را آسان ساخته و راه رفتن به ترکستان و آسیای میانه از این محل صورت می گرفته و آریاییها که دست به مهاجرت زدند در این محل از هم جدا شده و اقوام هند و ایرانی را در هزاره دوم پیش از میلاد تشکیل دادند .
مرز جنوبی ایران نیز چون با دریا و اقیانوس هند روبرو شده است جزو راههای دریانوردی ایران محسوب می گردد و جلگه حاصلخیز شوش که از لحاظ جغرافیایی بخشی از بابل به شمار می رفت دو رودخانه از آن می گذرد و آنجایی که این دو رود یعنی کرخه و دز به هم نزدیک شده و به رود کارون می ریزند شهر شوش قرار داشته که در روزگار باستان مشهور بوده است و اکنون از این شهر جز تلی خاک چیزی به جا نمانده است .
ایران فلاتی با فرورفتگیهای بزرگ و فراوان است که در پناه دو رشته کوه قرار گرفته است .
1- رشته کوه البرز که در جنوب دریای خزر و به موازات آن از غرب از کوههای ارمنستان به شرق کشیده شده است که بلندترین نقطه آن دماوند است و تا شرق و تا دشتهای خراسان ادامه دارد و سر انجام به رشته کوه هندوکش می رسد .
2- رشته کوه زاگرس که با اندکی پیچ در جهت جنوب شرق به سمت جنوب پیش می رود و آنجا با چرخشی تند از طریق بلوچستان و افغانستان راه شمال را در پیش می گیرد و به هندو کش میرسد .
این رشته کوه ها که در دو جانب فلات ایران کشیده شده است از روزگار قدیم از نقاط قوت و ضعف ایران بوده است .ذخایر فلزات و سنگها ، زر و سیم ، سرب و مس و .... از این کوهها به دست می آید سنگ آذرین و شیشه معدنی که در جهان باستان ارزش فراوانی داشته از این کوهها استخراج می شده است .
رودخانه های ایران که از تنگه ها و گردنه های این رشته کوهها می گذرند و به زمین هموار می رسند و بیابانهای ایران را حاصلخیز می گردانند و پس از آن گل و لای این رود خانه ها باقی می ماند و ریزش بارانهای شدید در این فلات ذخیره گردیده است و دشتهای حاصلخیز به وجود آورده است . مطلب ذکر شده فوق جزو نقاط قوت این سرزمین می باشد .
اما نقاط ضعف آن قرارگرفتن این سرزمین به صورت حلقه اتصال میان خاور دور و خاور میانه بوده که باعث گردیده لشکر کشیهای فراوانی که از شرق به غرب صورت گرقته ایران را هم دچار مشکل کرده و مرزهای ایران را دست خوش غارت و چپاول نموده اند .
را ه های داخل فلات ایران
دو راه که پس از پیمودن قفقاز از طریق ارمنستان به آناتولی می رسند و راه سوم که دسترسی به ناحیه کرانه دریای خزر یا دره های کوهستانی زاگرس را میسر می سازد و این همان راهی است که سکاها در سده هفتم پیش از میلاد از ان به حکومت ما حمله کردند .
در آن روزگاران نیز مانند امروز پر رفت و آمد ترین راه بازرگانی و کشور گشایی جاده همدان –کرمانشاه – بغداد بود که مادها از این راه برای حمله به آشوریان استفاده نمودندو آشور را خراج گزار خود کردند .
مرزهای شمال شرقی با وجود چندین رشته کوه که به موازات یکدیگر کشیده شده اند ورود به ایران را آسان ساخته و راه رفتن به ترکستان و آسیای میانه از این محل صورت می گرفته و آریاییها که دست به مهاجرت زدند در این محل از هم جدا شده و اقوام هند و ایرانی را در هزاره دوم پیش از میلاد تشکیل دادند .
مرز جنوبی ایران نیز چون با دریا و اقیانوس هند روبرو شده است جزو راههای دریانوردی ایران محسوب می گردد و جلگه حاصلخیز شوش که از لحاظ جغرافیایی بخشی از بابل به شمار می رفت دو رودخانه از آن می گذرد و آنجایی که این دو رود یعنی کرخه و دز به هم نزدیک شده و به رود کارون می ریزند شهر شوش قرار داشته که در روزگار باستان مشهور بوده است و اکنون از این شهر جز تلی خاک چیزی به جا نمانده است .
